Verslag stadswandeling Doornik

Stadswandeling Doornik 4e Tak

Zaterdag 9 oktober kwamen we als laatsten toe op het vertrekpunt van de jaarlijkse stadsverkenning. Het was al bijna kwart na acht, we kochten snel ons ticketje en een ontbijtje en gingen de anderen vervoegen die de trein van 8h26 al aan het opwachten waren. De trein vertrok, we zagen de opgaande zon weerkaatsen op het de mooie en welgevormde hoofd van William (aka Will I Am aka Wielewam aka Wildezwam), slurpten eens van ons koffietje, beten van onzen lauwe chocotwist en luisterden aandachtig naar Blocksken (vriendin Wymie) haar voornemens om vandaag haar leerstof van de cursus fotografie aan de praktijk te toetsen. Na een klein uurtje op de trein te tsjokken, had het organiserend comité (Richard, Riet, Karin en William, hierna afgekort tot OC) al een eerste activiteit voorzien: een mooie rommelmarkt in de authentieke stationsbuurt van Moeskroen en kans tot het drinken van het eerste biertje van de dag, een kans die wij niet lieten glippen, zeker niet. Na een half uurtje bestegen wij opnieuw de trein, deze keer met bestemming Doornik, de bakermat van de Belgische beschaving. De Richard overstelpte ons met info, brochurekes en kaartjes en overliep met ons het dagschema, maar benadrukte dat alles vrij was dus dat er ook nog ruimte was voor eventuele eigen initiatieven. In Doornik aangekomen gingen we meteen op zoek naar de markt om onze kaffie te gaan nuttigen. We hadden afspraak in ‘Ecu de France’ waar we de plaatselijke sfeer opsnoven (de mensen met verstopte luchtwegen prezen zich een keer gelukkig), een kruising tussen een karaoke-nightbar en café-restaurant. Een koffietje en een half uurtje later was het dan tijd om naar de volkstrekker van deze dag te gaan: het multimediaspektakel “de gang der tijd”. In de zaal aangekomen konden sommigen onder ons de spanning niet meer de baas. Met het codewoord ‘pipi’ kregen ze toegang tot het privé toilet van de toeristische dienst alwaar ze zichzelf konden verlichten. De show begon, snel werd het duidelijk dat als wij tenvolle van dit spektakel zouden willen genieten, we de IT knobbel in ons midden op de breinbrekende queeste om het licht te doven, moesten uitsturen. Hij slaagde en de spannende en leerrijke rit over de tijdslijn begon.

10Na een dik half uur geschiedenis van de bovenste plank werden we terug buiten verwacht waar het OC ons een toeristisch treintje had voorgereden. Bellewaerde-gewijs werden wij rondgereden langs alle historische plekjes en gebouwen die Doornik rijk is. We amuseerden ons kinderlijk (met af en toe een kleine berisping van juf Barbara). Het einde van de rit was de grote markt waar we gezamenlijk wederom naar den ‘Ecu’ gingen om te gaan lunchen. Het eten was niet echt om over naar huis te schrijven, dus dat doen we dan ook niet. Maar de sfeer was wel op en top en das toch het voornaamste nietwaar . Na het dessert verscheen de door het OC ingehuurde stadsgids en zij blies

verzamelen beneden op het ondertussen van marktkramers gevrijwaarde marktplein. Ze vertelde ons in geuren en kleuren de geschiedenis van Doornik en wist zelfs de link te leggen met onze stad Sint-Niklaas. Ze nam ons mee op een wandeling en nadien naar de kathedraal met zijn schatkamer. Hier gebeurde het dat onze aandacht wat begon te verslappen (enkelen onder ons hadden de kathedraal en schat al gezien). Een machine die muntjes van 5 cent plat drukt en voorziet van een afdruk van één van de 4 grote bezienswaardigheden van Doornik, trok al onze aandacht en een afscheuring van de rest van de groep was een feit. We besloten niet achter de rest aan te hollen (even verwittigen hadden we wel moeten doen), maar van de laatste zomerzon van het jaar te genieten op één van de vele terrasjes op de zonovergoten markt. De dames onder ons gingen winkelen (Blocksken met visa kaart van het vriendje) en de heren dronken menig Orvalleken en ander gerstenat. We kregen bericht van het OC dat we een uurtje later de trein gingen nemen. Er leek bijna geen einde te komen aan deze mooie dag.

Maar toch aan alle mooie dingen dient een einde te komen. Dit werd ingezet door de treinreis huiswaarts. Een pitstop in Moeskroen en een Duvelken (met stylobyl) rekte het afscheid een beetje, maar na de laatste treinrit (waarin sommigen kramp kregen en aan hun been ies moestentrekken) was het echt gedaan. Moe, een beetje weemoedig, maar vooral voldaan keerden we huiswaarts. Het was goed geweest.

Bedankt OC voor de toffe dag en de goede zorgen. La jeune garde (Onkt, Barbara, Anna aka Blocksken, Wymie, Lode)