Verslag dropping 1

Pst, dit is Nachtzwaluw,

Zoals opgedragen door het trio René, “it is I” Leclerc en Crabtree zijn we op een regenachtige en “winderige” zaterdag den 23 oktober van het jaar 2010 samengekomen in de bunkers van de Lettenberg. Daar het om verscholen types ging, had het even wat rij, draai en keerwerk nodig, maar den moedigen Vlaamsche Weerstander was stipt op tijd (17.30u) op het rendez-vous punt. Alsof door een moderne techniek aangedreven weerschalde bij het binnentreden van de bunker n°4 de hartverwarmde stem van Fairfax door de speeker. De opdracht was klaar en duidelijk: volg den weg onder den bloempot. Viola Ce. Waar stond echter dienen bloempot ..? We vonden hem eerst niet maar de resistance kwam ons via de radio te hulp. Bleek het om het geschilderde exemplaar te gaan, kunstig weergegeven op het tableau, welke samen met onzen ransel in het duister van den bunker niet goe zichtbaar was. Buiten was het ook niet droog maar goed gehumeerd vatte ons geheim commando den zwaren tocht aan.

Zolang het redelijk licht was moesten we voorzichtig doorheen het struikgewas naar onze volgende opdracht sluipen. Immers Flick en Smalhausen lagen op de loer. Achter onze paraplu ging dit voortreffelijk. Ook was vermeld dat na nummer 6 op de rechtse kant nen abri was.

Een mooie abri wel degelijk, er was zelfs nog streekbier voorradig. Nochtans hebben we onze rustperiode naar goede gewoonte niet in ledigheid doorgebracht. Niet alleen de inwendige mens werd versterkt, ook de nodige voorbereidingen en schikkingen voor de verdere tocht werden uitgestippeld. Na enig zoekwerk viel de enige code op zijn plaats. Het was in deze verraderlijke stilte dat we onze Gevallen Vrouw met de “big bewies “ of grote tetten eens goed konden bekijken. En ook al had onzen opdrachtgever, ik zal het maar één keer zeggen, ons gewaarschuwd dat het geen simpel tochtje zou worden, toch hebben we het schilderij langs meerdere kanten bestudeerd en moeten vaststellen dat er overal wel iets stond dat niet in eerste instantie opviel.

Om te beginnen den bloempot met, ingenieus weggestoken, de te volgen weg, het enigma code, vallende sterren, morse, Duitse schrift (of iets wat erop lijkt) en uiteraard ook de madonna met het kindje. (en ook enkele modderspatjes) Geloekkig was er nog de ransel met schaar en plakband. Hiermee èn met onzen handboek voor den verzetsstrijder zijn we ook een eind opgeschoten.

Nog meer geloekkig stond er voooorbij nummer 6 aan de rechterkant een warme abri met etenswaren opgesteld. En de warmte kwam hier niet alleen van de kookvuren maar vooral van Maria en Yvette, die iedereen bevallig waren en niet alleen René, die een beetje ongelukkig keek.

En geloekkig was het vooral gestopt met regenen. Hierdoor zijn onze stekskes niet nat geworden. Het werd zelfs nog een prachtige nacht maar daardoor nog gevaarlijker om ongezien onze belangrijke taak te kunnen volbrengen.

De puzzelstukjes volgden in den beginne elkaar maar mondjesmaat op en na een kleine omzwerving ging het plots snel vooruit, ook wat de stukjes betrof.

7Alleen het laatste vergde dan weer wat gewroet in de aarde. Ik weet dat het vernoemen van plaatsnamen gevaarlijk kan zijn maar op een pleintje vonden we nog nen abri, waarschijnlijk van den Engelsman. Hier was namelijk van dat donkerzwart drankje te verkrijgen. Morse heeft ons een tijdje bezig gehouden.

De verdere weg die we dienden te volgen zou op het kaartje staan, een kaartje van den Duitser. Nochtans was de plaatselijke kaart wel ietsje uitgebreider maar in den donkere was vooreerst niet duidelijk of we wel alles konden vertrouwen. Zouden we niet op een dwaalspoor worden gebracht om ons alsnog in de val te lokken? Met behulp van ons handboek en de radiografie “De vogel zingt een lieken” konden we dan toch de juiste schuilweg in. Den Duitser heeft ons niet gevonden!

Zelfs in het donkere, modderige en steile bos werden we niet ontdekt. Kon ook moeilijk want we liepen in kringetjes. Maar onze collega’s van het verzet hebben de paarden laten lopen zodat we samen met de boer de koe konden zien. Ook zichtbaar waren de reflectoren langs het prachtig aangelegde pad dat in mineur eindigde toen we over het mijnenveld dienden te baggeren.

Na een lange en vooral vermoeiende tocht vol gevaren en ontberingen konden we terug op krachten komen, niet dankzij de noodrantsoenen maar bij een lekkere spaghetti en een frisse pint. Ook kunnen we terugblikken op een wat vertraagde maar geslaagde missie, zonder een spoor van vuur of kooken achter te laten.

Ook heeft mijnheer doktoor niks van geslachtsziekte, Spaanse griep, kogelwonden of granaatscherven kunnen vaststellen. Evenmin als krakende noten.

Na een korte maar verkwikkende nachtrust hebben we ons gastgezin spijtig genoeg moeten verlaten. Maar een hartelijke dank voor de warme ontvangst en het stevige ontbijt. En volgens de laatste radioberichten aan sterk verminderde prijzen.

Het was een toffe, inventieve en spannende dropping. Proficiat voor de inzet van de werkploeg.

Vertel uw vrou er over. Nachtzwaluw

Ons stekskes zijn nat: We zijn nat tot op ons onderbroek. De vogel zingt een lieken: We vinden het niet. De paarden moeten lopen: Komt mij halen. De boer heeft de koe gezien: Het eindpunt is in zicht.

De noten kraken: Ik heb bleinen. Vertel uw vrou er over: Hou uw bakkes.