Oud-scouts

Pst, dit is Nachtzwaluw,

Zoals opgedragen door het trio René, “it is I” Leclerc en Crabtree zijn we op een regenachtige en “winderige” zaterdag den 23 oktober van het jaar 2010 samengekomen in de bunkers van de Lettenberg. Daar het om verscholen types ging, had het even wat rij, draai en keerwerk nodig, maar den moedigen Vlaamsche Weerstander was stipt op tijd (17.30u) op het rendez-vous punt. Alsof door een moderne techniek aangedreven weerschalde bij het binnentreden van de bunker n°4 de hartverwarmde stem van Fairfax door de speeker. De opdracht was klaar en duidelijk: volg den weg onder den bloempot. Viola Ce. Waar stond echter dienen bloempot ..? We vonden hem eerst niet maar de resistance kwam ons via de radio te hulp. Bleek het om het geschilderde exemplaar te gaan, kunstig weergegeven op het tableau, welke samen met onzen ransel in het duister van den bunker niet goe zichtbaar was. Buiten was het ook niet droog maar goed gehumeerd vatte ons geheim commando den zwaren tocht aan.

Zolang het redelijk licht was moesten we voorzichtig doorheen het struikgewas naar onze volgende opdracht sluipen. Immers Flick en Smalhausen lagen op de loer. Achter onze paraplu ging dit voortreffelijk. Ook was vermeld dat na nummer 6 op de rechtse kant nen abri was.

Een mooie abri wel degelijk, er was zelfs nog streekbier voorradig. Nochtans hebben we onze rustperiode naar goede gewoonte niet in ledigheid doorgebracht. Niet alleen de inwendige mens werd versterkt, ook de nodige voorbereidingen en schikkingen voor de verdere tocht werden uitgestippeld. Na enig zoekwerk viel de enige code op zijn plaats. Het was in deze verraderlijke stilte dat we onze Gevallen Vrouw met de “big bewies “ of grote tetten eens goed konden bekijken. En ook al had onzen opdrachtgever, ik zal het maar één keer zeggen, ons gewaarschuwd dat het geen simpel tochtje zou worden, toch hebben we het schilderij langs meerdere kanten bestudeerd en moeten vaststellen dat er overal wel iets stond dat niet in eerste instantie opviel.

Om te beginnen den bloempot met, ingenieus weggestoken, de te volgen weg, het enigma code, vallende sterren, morse, Duitse schrift (of iets wat erop lijkt) en uiteraard ook de madonna met het kindje. (en ook enkele modderspatjes) Geloekkig was er nog de ransel met schaar en plakband. Hiermee èn met onzen handboek voor den verzetsstrijder zijn we ook een eind opgeschoten.

Nog meer geloekkig stond er voooorbij nummer 6 aan de rechterkant een warme abri met etenswaren opgesteld. En de warmte kwam hier niet alleen van de kookvuren maar vooral van Maria en Yvette, die iedereen bevallig waren en niet alleen René, die een beetje ongelukkig keek.

En geloekkig was het vooral gestopt met regenen. Hierdoor zijn onze stekskes niet nat geworden. Het werd zelfs nog een prachtige nacht maar daardoor nog gevaarlijker om ongezien onze belangrijke taak te kunnen volbrengen.

De puzzelstukjes volgden in den beginne elkaar maar mondjesmaat op en na een kleine omzwerving ging het plots snel vooruit, ook wat de stukjes betrof.

7Alleen het laatste vergde dan weer wat gewroet in de aarde. Ik weet dat het vernoemen van plaatsnamen gevaarlijk kan zijn maar op een pleintje vonden we nog nen abri, waarschijnlijk van den Engelsman. Hier was namelijk van dat donkerzwart drankje te verkrijgen. Morse heeft ons een tijdje bezig gehouden.

De verdere weg die we dienden te volgen zou op het kaartje staan, een kaartje van den Duitser. Nochtans was de plaatselijke kaart wel ietsje uitgebreider maar in den donkere was vooreerst niet duidelijk of we wel alles konden vertrouwen. Zouden we niet op een dwaalspoor worden gebracht om ons alsnog in de val te lokken? Met behulp van ons handboek en de radiografie “De vogel zingt een lieken” konden we dan toch de juiste schuilweg in. Den Duitser heeft ons niet gevonden!

Zelfs in het donkere, modderige en steile bos werden we niet ontdekt. Kon ook moeilijk want we liepen in kringetjes. Maar onze collega’s van het verzet hebben de paarden laten lopen zodat we samen met de boer de koe konden zien. Ook zichtbaar waren de reflectoren langs het prachtig aangelegde pad dat in mineur eindigde toen we over het mijnenveld dienden te baggeren.

Na een lange en vooral vermoeiende tocht vol gevaren en ontberingen konden we terug op krachten komen, niet dankzij de noodrantsoenen maar bij een lekkere spaghetti en een frisse pint. Ook kunnen we terugblikken op een wat vertraagde maar geslaagde missie, zonder een spoor van vuur of kooken achter te laten.

Ook heeft mijnheer doktoor niks van geslachtsziekte, Spaanse griep, kogelwonden of granaatscherven kunnen vaststellen. Evenmin als krakende noten.

Na een korte maar verkwikkende nachtrust hebben we ons gastgezin spijtig genoeg moeten verlaten. Maar een hartelijke dank voor de warme ontvangst en het stevige ontbijt. En volgens de laatste radioberichten aan sterk verminderde prijzen.

Het was een toffe, inventieve en spannende dropping. Proficiat voor de inzet van de werkploeg.

Vertel uw vrou er over. Nachtzwaluw

Ons stekskes zijn nat: We zijn nat tot op ons onderbroek. De vogel zingt een lieken: We vinden het niet. De paarden moeten lopen: Komt mij halen. De boer heeft de koe gezien: Het eindpunt is in zicht.

De noten kraken: Ik heb bleinen. Vertel uw vrou er over: Hou uw bakkes.

Verslag DROPPING 2

‘18u15, officieel vertrekuur van de tweede ploeg van de dropping. Door een platte band* echter liepen wij een half uurtje vertraging op. Maar na deze valse start zaten we onmiddellijk op het juiste spoor. Een radio- uitzending van het verzet vertelde ons dat het schilderij van de ‘Fallen Madonna with the big boobies’ de leidraad zou worden op de tocht. Er moest ook uitgekeken worden voor de Duitschen vijand die ons op de hielen zat en niet opgezet was met onze missie. Aan het monument voor de Fransen Held werd de tweede aanwijzing gevonden. De opdracht echter vereiste het nodige puzzelwerk en maakte de nood aan een eerste tussenstop noodzakelijk. In een klein cafeetje bleek dat we de andere ploeg op de hielen zaten! Maar dat zou ook de laatste keer zijn dat dit het geval was. De raadsels werden ontcijferd en de kelen gesmeerd. De tocht werd verder gezet. Niet veel later kwamen we den Duits in hoogsteigen persoon tegen, gelukkig boden zijn ons enkel overheerlijke ajuinensoep aan. Maar den Duits had zeker iets in onze soep gedraaid, want daarna zagen we het bos door de bomen niet meer! Na een lange en uitputtende tocht hebben we uiteindelijk toch de eindmeet gehaald. Een klein schoonheidsslaapje en een stevig ontbijt later keerden we allen moe maar tevreden huiswaarts. De thuisblijvers hadden ongelijk!’ – This was a message from nighthawk over.

* Het nuttigen van een klein frietje

Stadswandeling Doornik 4e Tak

Zaterdag 9 oktober kwamen we als laatsten toe op het vertrekpunt van de jaarlijkse stadsverkenning. Het was al bijna kwart na acht, we kochten snel ons ticketje en een ontbijtje en gingen de anderen vervoegen die de trein van 8h26 al aan het opwachten waren. De trein vertrok, we zagen de opgaande zon weerkaatsen op het de mooie en welgevormde hoofd van William (aka Will I Am aka Wielewam aka Wildezwam), slurpten eens van ons koffietje, beten van onzen lauwe chocotwist en luisterden aandachtig naar Blocksken (vriendin Wymie) haar voornemens om vandaag haar leerstof van de cursus fotografie aan de praktijk te toetsen. Na een klein uurtje op de trein te tsjokken, had het organiserend comité (Richard, Riet, Karin en William, hierna afgekort tot OC) al een eerste activiteit voorzien: een mooie rommelmarkt in de authentieke stationsbuurt van Moeskroen en kans tot het drinken van het eerste biertje van de dag, een kans die wij niet lieten glippen, zeker niet. Na een half uurtje bestegen wij opnieuw de trein, deze keer met bestemming Doornik, de bakermat van de Belgische beschaving. De Richard overstelpte ons met info, brochurekes en kaartjes en overliep met ons het dagschema, maar benadrukte dat alles vrij was dus dat er ook nog ruimte was voor eventuele eigen initiatieven. In Doornik aangekomen gingen we meteen op zoek naar de markt om onze kaffie te gaan nuttigen. We hadden afspraak in ‘Ecu de France’ waar we de plaatselijke sfeer opsnoven (de mensen met verstopte luchtwegen prezen zich een keer gelukkig), een kruising tussen een karaoke-nightbar en café-restaurant. Een koffietje en een half uurtje later was het dan tijd om naar de volkstrekker van deze dag te gaan: het multimediaspektakel “de gang der tijd”. In de zaal aangekomen konden sommigen onder ons de spanning niet meer de baas. Met het codewoord ‘pipi’ kregen ze toegang tot het privé toilet van de toeristische dienst alwaar ze zichzelf konden verlichten. De show begon, snel werd het duidelijk dat als wij tenvolle van dit spektakel zouden willen genieten, we de IT knobbel in ons midden op de breinbrekende queeste om het licht te doven, moesten uitsturen. Hij slaagde en de spannende en leerrijke rit over de tijdslijn begon.

10Na een dik half uur geschiedenis van de bovenste plank werden we terug buiten verwacht waar het OC ons een toeristisch treintje had voorgereden. Bellewaerde-gewijs werden wij rondgereden langs alle historische plekjes en gebouwen die Doornik rijk is. We amuseerden ons kinderlijk (met af en toe een kleine berisping van juf Barbara). Het einde van de rit was de grote markt waar we gezamenlijk wederom naar den ‘Ecu’ gingen om te gaan lunchen. Het eten was niet echt om over naar huis te schrijven, dus dat doen we dan ook niet. Maar de sfeer was wel op en top en das toch het voornaamste nietwaar . Na het dessert verscheen de door het OC ingehuurde stadsgids en zij blies

verzamelen beneden op het ondertussen van marktkramers gevrijwaarde marktplein. Ze vertelde ons in geuren en kleuren de geschiedenis van Doornik en wist zelfs de link te leggen met onze stad Sint-Niklaas. Ze nam ons mee op een wandeling en nadien naar de kathedraal met zijn schatkamer. Hier gebeurde het dat onze aandacht wat begon te verslappen (enkelen onder ons hadden de kathedraal en schat al gezien). Een machine die muntjes van 5 cent plat drukt en voorziet van een afdruk van één van de 4 grote bezienswaardigheden van Doornik, trok al onze aandacht en een afscheuring van de rest van de groep was een feit. We besloten niet achter de rest aan te hollen (even verwittigen hadden we wel moeten doen), maar van de laatste zomerzon van het jaar te genieten op één van de vele terrasjes op de zonovergoten markt. De dames onder ons gingen winkelen (Blocksken met visa kaart van het vriendje) en de heren dronken menig Orvalleken en ander gerstenat. We kregen bericht van het OC dat we een uurtje later de trein gingen nemen. Er leek bijna geen einde te komen aan deze mooie dag.

Maar toch aan alle mooie dingen dient een einde te komen. Dit werd ingezet door de treinreis huiswaarts. Een pitstop in Moeskroen en een Duvelken (met stylobyl) rekte het afscheid een beetje, maar na de laatste treinrit (waarin sommigen kramp kregen en aan hun been ies moestentrekken) was het echt gedaan. Moe, een beetje weemoedig, maar vooral voldaan keerden we huiswaarts. Het was goed geweest.

Bedankt OC voor de toffe dag en de goede zorgen. La jeune garde (Onkt, Barbara, Anna aka Blocksken, Wymie, Lode)

DOE MEE MEIDAGEN 2011

Zoals elk jaar is de werkploeg reeds druk bezig geweest om voor de komende “Doe Mee Meidagen” (die overigens in 2011 in juni vallen, van 2 tot 4 juni) een gepaste overnachtingsplaats te vinden.

Voor 2010 gaan we terug naar het Groothertogdom Luxemburg, maar deze maal is het de bedoelingh om te varen en te wandelen op en langs de Boven-Sure.

Onze pleisterplaats is nu de jeugdherberg van Lultzhausen nabij Esch-sur-Sure. Deze jeugdherberg is ongeveer 10 jaar oud en ligt in een piepklein dorpje vlak aan het stuwmeer van de Sure. Varen is geen probleem en wandelen is uieraard geen probleem in dit mooie stukje Opper- Luxemburg. De werkploeg heeft ondertussen reeds een aantal 2 persoonskamers vastgelegd. Leden die willen meegaan op dit weekend laten dit onverwijld weten aan Dirk de Vuyst d.devuyst@skynet.be of 03/776 91 76 Degene die eerst inschrijft heeft de eerste kans om mee te gaan. Het is natuurlijk iets makkelijker om nadien nog een meerpersoonskamer te boeken, doch snel zijn is de boodschap. Degenen die dit jaar mee waren weten al ongeveer wat ze kunnen verwachten. De kostprijs zal rond de 100 EUR per volwassene bedragen. Kinderen onde de 12 jaar krijgen een reductie.