Oud-scouts

De ereraad nodigt alle leden uit op de traditionele nieuwjaarsreceptie.

Afspraak op vrijdag 14 januari 2011 in ons lokaal vanaf 20h30.

tot dan! 😆

Op de laatste vergadering van de ereraad (dd 23/11/2010) is er beslist om: 1) het lidgeld voor 2011 op 18 EUR te behouden per persoon. 2) het lidgeld van de leden die hun verzekering betalen bij VOSOG Waas betalen, te verminderen naar 12 EUR.

BELANGRIJK Het is van belang dat de lidgelden voor het begin van het werkjaar 2010 geïnd en doorgestort zijn. Het officiële standpunt van VOSOG nationaal is dat iedereen die daadwerkelijk deelneemt aan georganiseerde activiteiten in het kader van Scouting voor Volwassenen verzekerd moet zijn. Ons huishoudelijk reglement is hierover zeer strikt en duidelijk. We vragen dat iedereen zijn lidgeld zou willen overschrijven of storten op onze rekening :

737-0034693-10 (IBAN BE41 7370 03469310 )

t.n.v. Oud Scouts 4de Tak Tereken vzw met de vermelding “Lidgeld 2010” met de namen, adres en nieuwe leden geboortedatum.Gelieve te betalen voor de Algemene Vergadering van 03 december 2010

Per persoon inclusief verzekering 18.00 EUR

Per kind bijkomende verzekering 1.00 EUR

Gelieve te betalen voor de Algemene Vergadering van 03 december 2010

De penningmeester

De weersvoorspellingen waren echt niet goed. Er werden bakken regen verwacht. En toch waren we op 25 september met een 6 tal dapperen present voor de jaarlijkse fietstocht. Om 10,15 uur gingen we van start. Goed gekleed tegen de mogelijke regenbuien reden we richting Kettermuit en verder naar langs de kerkwegels naar Tielrode. We volgden de uitgestippelde fietsroutes en moesten onder de brug te Hamme een kwartiertje schuilen voor een hevige plensbui. Terug op de fiets reden we over de Mirabrug naar de kaai en zo verder langs de Durme. Bij de Oude Durme sloegen we af richting “De Watermolen”. Een hevige bui deed ons het nuuttige aan het aangename paren, en zo zaten we goed voor een lekkere trappist. Na de bui terug op de fiets. Langs kleine landweggetjes kwamen we voorbij Waasmunster-St Anna en Zele Durmen, om bij de E17 de Durmedijk terug te vinden en zo tot aan onze middagrustplaats te Lokeren-Kopkapel te fietsen. In een plaatselijke snackbar dan maar een smos gekocht en in een caféetje opgegeten. Het was hoge tijd dat we binnen zaten wat er was weer geen stoppen aan de hemelsluizen. Maar achter regen kwam een beetje zonneschijn en wij terug de fiets op. Nu ook reden we langs de bewegwijzerde fietsroutes langs Eksaarde naar Sinaai. Op Zwaanaarde moesten we toch nog even van de fiets om te schuilen. Met goede moed nu verder tot aan het station van Sinaai op “Duizend Appels” waar een rustpauze voorzien was. Ook hier waren we juist bijtijds om te schuilen. Het laatste stukje terug naar huis liep langs het fietspad naast de spoorweg met een kleine omweg langs de sporthall in Belsele. Uiteindelijk zijn we er in geslaagd om die dag meer dan 30km te fietsen zonder echt nat te worden! Buiten verwachting was dit echt een leuke fietstocht. DDV

In de traditie van vele jaren in de 4de tak ging het mosselfeest weer door op zaterdag 13 november in ons lokaal. Zoals in de aankondiging gemeld zouden we stipt om zeven uur starten met het aperitief van “Maison Wauman”. Ik was dus om vijf voor zeven ter plaatse en toen bleek dat men voor éénmaal niet moest wachten op de deelnemers. Het aperitieven was reeds aan de gang!

Enfin, na enkele glaasjes van het lekkere “groene”vocht, en alle deelnemers aanwezig waren, riep opperkok Norbert tot de orde en sommeerde iedereen om plaats te nemen aan tafel. In snelle slagorde bracht de werkploeg dampende ketels mosselen en schalen lekkere frietjes aan.

De mosselen waren dit jaar weer uitstekend, niet de gigantische jumbo’s, maar bescheidener supers. Lekker,echt lekkerrrrrrr! Er zijn weer behoorlijk veel kilo’s mosselen en frietjes verorberd. Dit alles met een aangepast wijntje of biertje.

Na de gebruikelijke afruim en afwas zat iedereen nog samen voor een eerst gemakkelijke maar nadien moeilijke kwis. De gezelligheid duurde nog verder tot na middernacht………….. DDV

Pst, dit is Nachtzwaluw,

Zoals opgedragen door het trio René, “it is I” Leclerc en Crabtree zijn we op een regenachtige en “winderige” zaterdag den 23 oktober van het jaar 2010 samengekomen in de bunkers van de Lettenberg. Daar het om verscholen types ging, had het even wat rij, draai en keerwerk nodig, maar den moedigen Vlaamsche Weerstander was stipt op tijd (17.30u) op het rendez-vous punt. Alsof door een moderne techniek aangedreven weerschalde bij het binnentreden van de bunker n°4 de hartverwarmde stem van Fairfax door de speeker. De opdracht was klaar en duidelijk: volg den weg onder den bloempot. Viola Ce. Waar stond echter dienen bloempot ..? We vonden hem eerst niet maar de resistance kwam ons via de radio te hulp. Bleek het om het geschilderde exemplaar te gaan, kunstig weergegeven op het tableau, welke samen met onzen ransel in het duister van den bunker niet goe zichtbaar was. Buiten was het ook niet droog maar goed gehumeerd vatte ons geheim commando den zwaren tocht aan.

Zolang het redelijk licht was moesten we voorzichtig doorheen het struikgewas naar onze volgende opdracht sluipen. Immers Flick en Smalhausen lagen op de loer. Achter onze paraplu ging dit voortreffelijk. Ook was vermeld dat na nummer 6 op de rechtse kant nen abri was.

Een mooie abri wel degelijk, er was zelfs nog streekbier voorradig. Nochtans hebben we onze rustperiode naar goede gewoonte niet in ledigheid doorgebracht. Niet alleen de inwendige mens werd versterkt, ook de nodige voorbereidingen en schikkingen voor de verdere tocht werden uitgestippeld. Na enig zoekwerk viel de enige code op zijn plaats. Het was in deze verraderlijke stilte dat we onze Gevallen Vrouw met de “big bewies “ of grote tetten eens goed konden bekijken. En ook al had onzen opdrachtgever, ik zal het maar één keer zeggen, ons gewaarschuwd dat het geen simpel tochtje zou worden, toch hebben we het schilderij langs meerdere kanten bestudeerd en moeten vaststellen dat er overal wel iets stond dat niet in eerste instantie opviel.

Om te beginnen den bloempot met, ingenieus weggestoken, de te volgen weg, het enigma code, vallende sterren, morse, Duitse schrift (of iets wat erop lijkt) en uiteraard ook de madonna met het kindje. (en ook enkele modderspatjes) Geloekkig was er nog de ransel met schaar en plakband. Hiermee èn met onzen handboek voor den verzetsstrijder zijn we ook een eind opgeschoten.

Nog meer geloekkig stond er voooorbij nummer 6 aan de rechterkant een warme abri met etenswaren opgesteld. En de warmte kwam hier niet alleen van de kookvuren maar vooral van Maria en Yvette, die iedereen bevallig waren en niet alleen René, die een beetje ongelukkig keek.

En geloekkig was het vooral gestopt met regenen. Hierdoor zijn onze stekskes niet nat geworden. Het werd zelfs nog een prachtige nacht maar daardoor nog gevaarlijker om ongezien onze belangrijke taak te kunnen volbrengen.

De puzzelstukjes volgden in den beginne elkaar maar mondjesmaat op en na een kleine omzwerving ging het plots snel vooruit, ook wat de stukjes betrof.

7Alleen het laatste vergde dan weer wat gewroet in de aarde. Ik weet dat het vernoemen van plaatsnamen gevaarlijk kan zijn maar op een pleintje vonden we nog nen abri, waarschijnlijk van den Engelsman. Hier was namelijk van dat donkerzwart drankje te verkrijgen. Morse heeft ons een tijdje bezig gehouden.

De verdere weg die we dienden te volgen zou op het kaartje staan, een kaartje van den Duitser. Nochtans was de plaatselijke kaart wel ietsje uitgebreider maar in den donkere was vooreerst niet duidelijk of we wel alles konden vertrouwen. Zouden we niet op een dwaalspoor worden gebracht om ons alsnog in de val te lokken? Met behulp van ons handboek en de radiografie “De vogel zingt een lieken” konden we dan toch de juiste schuilweg in. Den Duitser heeft ons niet gevonden!

Zelfs in het donkere, modderige en steile bos werden we niet ontdekt. Kon ook moeilijk want we liepen in kringetjes. Maar onze collega’s van het verzet hebben de paarden laten lopen zodat we samen met de boer de koe konden zien. Ook zichtbaar waren de reflectoren langs het prachtig aangelegde pad dat in mineur eindigde toen we over het mijnenveld dienden te baggeren.

Na een lange en vooral vermoeiende tocht vol gevaren en ontberingen konden we terug op krachten komen, niet dankzij de noodrantsoenen maar bij een lekkere spaghetti en een frisse pint. Ook kunnen we terugblikken op een wat vertraagde maar geslaagde missie, zonder een spoor van vuur of kooken achter te laten.

Ook heeft mijnheer doktoor niks van geslachtsziekte, Spaanse griep, kogelwonden of granaatscherven kunnen vaststellen. Evenmin als krakende noten.

Na een korte maar verkwikkende nachtrust hebben we ons gastgezin spijtig genoeg moeten verlaten. Maar een hartelijke dank voor de warme ontvangst en het stevige ontbijt. En volgens de laatste radioberichten aan sterk verminderde prijzen.

Het was een toffe, inventieve en spannende dropping. Proficiat voor de inzet van de werkploeg.

Vertel uw vrou er over. Nachtzwaluw

Ons stekskes zijn nat: We zijn nat tot op ons onderbroek. De vogel zingt een lieken: We vinden het niet. De paarden moeten lopen: Komt mij halen. De boer heeft de koe gezien: Het eindpunt is in zicht.

De noten kraken: Ik heb bleinen. Vertel uw vrou er over: Hou uw bakkes.