Oud-scouts

Het station van Sint-Niklaas was op zaterdag 24 september rond 9u weer bezet door de ‘Oud-Scouts van Tereken’! Het beloofde een stralende dag te worden en dat zag je ook aan de kledij: geen handschoenen, regenjassen of sjaals maar allemaal nog in zomerkledij! Sommigen hadden wel hun paraplu bij – als steun ? of ‘voor het geval dat het toch nog eens zou beginnen’.

We namen de trein naar Mechelen die ook in Temse stopte want daar moest ‘ons leidster’ nog opstappen. Na enkele tussenstations kwamen we zowaar op tijd in Mechelen aan en trokken we de stad in. Langs het ‘Dijlepad’ (wandelpad op een ponton op het water) gingen we richting ‘De Kraanbrug’ waar we konden genieten van lekkere koffie of thee met koekjes geserveerd in het mooie salon!

Daarna gingen we tot aan de site van de oude brouwerij ‘Lamot’ om zo met een toeristenbootje de Dijle op en af te varen (tussen de sluizen). Zo konden we zien dat Mechelen ernstige stappen zet om de stadskern te vernieuwen, o.a. door oude fabriekspanden om te bouwen tot woon- en winkel gelegenheid. Op tijd bukken was nodig, anders kon je een buil op je hoofd oplopen bij het varen onder bepaalde bruggen.
Na onze boottocht, met perfect gechronometreerde en deskundige uitleg, keerden we terug naar ‘De Kraanbrug’ waar we buiten op het terras (een boot) genoten van onze aperitief – er waren er bij die een ‘serieuze aperitief’ bestelden, anderen hielden het bescheiden – en in de heerlijke ‘zomerzon’ konden we zalig toeven aan het water.
Het middagmaal werd binnen geserveerd en iedereen heeft genoten van zijn soep, Mechelse Koekoek of visschotel!

We zorgden dat we op tijd klaar waren met eten om de gids te verwelkomen die ons de binnenstad met zijn bezienswaardigheden ging laten ontdekken. In deze rondleiding zou ook tijd voorzien zijn voor diegenen die de toren van de ‘Sint-Rombautskathedraal’ wilden beklimmen.

We stonden aan de ‘Kraanbrug’ te wachten en te wachten maar een gids kwam er niet. Leidster Karin heeft dan veel telefoontjes gepleegd maar tevergeefs, een gids kon er niet meer geraken. Dan maar zelf geprobeerd. Met ‘de wegwijzer door Mechelen’ in de hand en een kaartje in de andere hand begonnen we zelf onze weg te zoeken en vonden we ook de mooie monumenten en bezienswaardigheden van Mechelen.
In de kathedraal konden we juist een koppeltje horen hun trouwbeloften uitspreken voor elkaar en enkele familieleden (het waren er maar enkele) zodat wij met z’n allen mee applaudisseerden voor het jonge paar (zo was er toch wel een beetje meer stemming).

De enkele dapperen die de toren wilden beklimmen begonnen dan aan hun queeste: zo’n 520 treden omhoog!
‘t Was zoals met veel in het leven: het begin was het moeilijkst, pas na een 200 treden kon men even uitblazen en de hartslag laten dalen bij een stop op de eerste zolderverdieping. We zagen een oude kraan met tredmolen, en een eenvoudige oplossing om zich te beschermen tegen het vallen van de gewichten van het beiaarduurwerk in geval een kabel zou breken: een bak met oude dakpannen was onder de gewichten geplaatst, het breken van de pannen zou de energie van het vallen opnemen en verhinderen dat de gewichten door de houten vloer konden vallen.
Dan steeds hogerop, naar de volgende zolderkamers tot bij de beiaardkamer met de klokken en aandrijfmechaniek. Na een kamer met audiovisuele impressies dan de kers op de taart: nog niet zo lang geleden was bovenop de toren een “skywalk” platform aangelegd, vanwaar een prachtig uitzicht, niet direct op de buurt rond de toren, maar vooral in de verte. Mechelen ligt ongeveer midden op de lijn Antwerpen – Brussel, en inderdaad, je kon de torens van Antwerpen zien, en de bollen van het atomiom in Brussel.

Ondertussen wandelden de ‘niet-klimmers’ rond en bekeken de Sint-Janskerk met Klapgat; de refugie van de abdij van Sint-Truiden en van Tongerlo; het Klein en Groot Begijnhof; de Melaan; de Haverwerf.

Aan de kathedraal werden de ondertussen neergedaalde klimmers opgepikt en was het hoog tijd om de inspanningen door te spoelen op een terrasje op de grote markt.

De terugtocht naar het station door de winkelstraten verliep zonder vermeldenswaardige feiten, de trein huiswaarts reed zowaar ook zonder problemen (zijn we niet gewoon op onze stadsverkenningen), en zoals het heet “moe maar tevreden” kwamen we terug thuis aan.
Dank aan de werkploeg voor deze mooie uitstap.
Bea

Zoals elk jaar hadden we nu op 19 november afspraak met de quizliefhebbers van onze stad. Weliswaar was de concurrentie met andere organisatoren dit jaar zéér groot!
Ook de “Slimste straat” viel samen.
Ondanks deze handicap waren er toch een twintigtal ploegen opgekomen voor onze jaarlijkse quiz “Algemene Kennis”.
De Calfac van het college liep vanaf 20h goed vol .
Aan de ontvangsttafel controleerden Riet en Patrick de inschrijvingen, zodat we met een 100-tal deelnemers een kwartier later met de quiz konden beginnen.
In golven van vijf vragen werd de algemene kennis van de ploegen op de proef gesteld.
Een wervelende show van beelden en muziek ondersteunden of vermoeilijkten juist de vraagstelling.
Na elke vragenronde volgde dan ook de juiste oplossing van de voorgaande reeks.
Op geregelde tijdstippen werd ook een tussenstand door Kristof(Wymie) en Yves geprojecteerd.
Dit ontlokte zichtbaar blijdschap of ontgoocheling bij de deelnemers.
Tussendoor liepen er ook een aantal 10-keuze proeven om de kansen van alle ploegen zo veilig mogelijk te houden.

De quizleiding met David, Agnes, Evy en Lucie hielden er een flinke vaart in.
Ook de ploeg van de bar en de toog hadden het voor de start van de quiz en tijdens de pauze bijzonder druk om iedereen van spijs en drank te voorzien.

Na de pauze kwam er meer afscheiding tussen de ploegen en rond 11,30h mochten we de ploeg “Requiem For A Team” als winnaar aan de prijzentafel vragen.
De ploeg “De Kadavers” konden, zoals vorige jaren de drankprijs in ontvangst nemen.
De complete uitslag zal op de website geplaatst worden

Na nog wat napraten liep stilaan de zaal leeg en kon de werkploeg de zaal nog wat opruimen en ook huiswaarts keren.
Het was weer eens goed geweest!
Volgend jaar zien we elkaar terug op 24 november 2012 op dezelfde plaats.

Ook nog een welgemeende dank aan :
Martine, Ann, Cathy, Filip, Geert, Michiel, Richard (zaal)
Bea, Katrien, Dré, Lode, (toog)
DDV

Intussen alweer even geleden, maar voor alle deelnemers én ook diegenen die er jammer genoeg niet bij konden zijn, volgt hier het verslag van het jaarlijkse kamp. De bijhorende foto’s zullen spoedig door de webmaster op de website geplaatst worden.

Vrijdagavond 26/08/2011
Omstreeks 20u werd iedereen verwacht in de Parkvilla te Asse. Daar ging een heus Klappercafé in Europese stijl van start. Iedereen was paraat in de traditionele klederdracht van een Europees land naar keuze. Later op die avond bekeken we de film “Bienvenue chez les cht’is” die volledig aansloot bij het thema van het kamp!

Zaterdag 27/08/2011
Zaterdagochtend genoten we van een ontbijt en maakten we intussen ons lunchpakket klaar. We trokken er immers een hele dag op uit naar onze hoofdstad. In de voormiddag brachten we een bezoek aan het nationaal stripmuseum. Na het verorberen van ons zelfgemaakt lunchpakket, gingen we verder op weg naar de middagactiviteit die eveneens in Brussel plaatsvond. We deelden ons op in drie boeventeams en één politieteam en speelden “The target”. Een activiteit die voor velen van ons nieuw was. Na afloop consumeerden we nog een lekker drankje, want van al dat lopen had iedereen grote dorst gekregen. Tegen de avond keerden we weer terug naar het lokaal waar we genoten van een heus pastabuffet. Die avond stond er ook nog een quiz op het programma met een heleboel vragen over verschillende Europese landen. De winnende ploeg ging met een mand vol lekkernijen naar huis. Na afloop kon er door de liefhebbers nog iets geconsumeerd worden.

Zondag 28/08/2011
Het organiserend comité stond een beetje vroeger op om iedereen te kunnen verwennen met een brunch, lekker! Eens we voldoende energie hadden, stak iedereen vlijtig de handen uit de mouwen om het lokaal netjes te maken. Vele handen maken inderdaad het werk lichter, want in een mum van tijd blonk de Parkvilla als nooit te voren! Ter plaatse namen we afscheid van elkaar en kon iedereen weer huiswaarts keren. De doorbijters besloten in het centrum van Asse nog een laatste drankje te nuttigen alvorens ook terug naar Sint-Niklaas te rijden.

Na afloop van het kamp, resteerde er nog een behoorlijk saldo. Dit werd intussen overhandigd om de kas van de Vierde tak te spijzen.

Hopelijk konden jullie genieten van het kamp!
Het organiserend comité, Ineke en Cathy