Met 36 hadden we niet aan de lokroep van de mosselen, en in alternatief stoofvlees of vegie-schotel, kunnen weerstaan.
Zoals gewoonlijk gingen we van start met een heerlijk fris aperitief, speciaal voor ons geprepareerd door “Maison Wauman”.

Rond 8 uur konden we aan tafel voor de confrontatie met de “Zeeuwse Parels”.
De helft van onze disgenoten waren jeugdig en hongerig en de werkploeg echt zijn beide handen méér dan vol had om op tijd de mosseltjes te kunnen aanleveren.
Gedurende meer dan een uur was er een constante aanvoer van dampende ketels vers gekookte mosselen en krokant gebakken frietjes.
Een select aanbod van wijn kon dit afwerken tot een lekkere maaltijd.

Op de vraag ”nog warme mosseltjes”? kwam toen meer en meer het antwoord “ ze waren lekker, maar ik kan niet meer”!
Tijd dat de werkploeg ook aan tafel kon.

Volgens de traditie was het weer de zware taak van de mannen om de afwas op zich te nemen. Met de hulp van een pint bier was er direct stemming aan de afwasbak. De gezellig pratende dames hoorden regelmatig een lied door de gang schallen.

Nadien werden de deelnemers op hun kennis van de eigen stad getest.
Aan de hand van een aantal foto’s moest men de straat bepalen en zo een rebus oplossen.
Tot in de late uurtjes bleef ons gezelschap napraten.

Een dikke “merci” aan Lily-Anne, Anita, Hermine, Freddy, en Norbert voor de goede zorgen en de lekkere zeevruchten.

Tot volgend jaar!

Het station van Sint-Niklaas was op zaterdag 24 september rond 9u weer bezet door de ‘Oud-Scouts van Tereken’! Het beloofde een stralende dag te worden en dat zag je ook aan de kledij: geen handschoenen, regenjassen of sjaals maar allemaal nog in zomerkledij! Sommigen hadden wel hun paraplu bij – als steun ? of ‘voor het geval dat het toch nog eens zou beginnen’.

We namen de trein naar Mechelen die ook in Temse stopte want daar moest ‘ons leidster’ nog opstappen. Na enkele tussenstations kwamen we zowaar op tijd in Mechelen aan en trokken we de stad in. Langs het ‘Dijlepad’ (wandelpad op een ponton op het water) gingen we richting ‘De Kraanbrug’ waar we konden genieten van lekkere koffie of thee met koekjes geserveerd in het mooie salon!

Daarna gingen we tot aan de site van de oude brouwerij ‘Lamot’ om zo met een toeristenbootje de Dijle op en af te varen (tussen de sluizen). Zo konden we zien dat Mechelen ernstige stappen zet om de stadskern te vernieuwen, o.a. door oude fabriekspanden om te bouwen tot woon- en winkel gelegenheid. Op tijd bukken was nodig, anders kon je een buil op je hoofd oplopen bij het varen onder bepaalde bruggen.
Na onze boottocht, met perfect gechronometreerde en deskundige uitleg, keerden we terug naar ‘De Kraanbrug’ waar we buiten op het terras (een boot) genoten van onze aperitief – er waren er bij die een ‘serieuze aperitief’ bestelden, anderen hielden het bescheiden – en in de heerlijke ‘zomerzon’ konden we zalig toeven aan het water.
Het middagmaal werd binnen geserveerd en iedereen heeft genoten van zijn soep, Mechelse Koekoek of visschotel!

We zorgden dat we op tijd klaar waren met eten om de gids te verwelkomen die ons de binnenstad met zijn bezienswaardigheden ging laten ontdekken. In deze rondleiding zou ook tijd voorzien zijn voor diegenen die de toren van de ‘Sint-Rombautskathedraal’ wilden beklimmen.

We stonden aan de ‘Kraanbrug’ te wachten en te wachten maar een gids kwam er niet. Leidster Karin heeft dan veel telefoontjes gepleegd maar tevergeefs, een gids kon er niet meer geraken. Dan maar zelf geprobeerd. Met ‘de wegwijzer door Mechelen’ in de hand en een kaartje in de andere hand begonnen we zelf onze weg te zoeken en vonden we ook de mooie monumenten en bezienswaardigheden van Mechelen.
In de kathedraal konden we juist een koppeltje horen hun trouwbeloften uitspreken voor elkaar en enkele familieleden (het waren er maar enkele) zodat wij met z’n allen mee applaudisseerden voor het jonge paar (zo was er toch wel een beetje meer stemming).

De enkele dapperen die de toren wilden beklimmen begonnen dan aan hun queeste: zo’n 520 treden omhoog!
‘t Was zoals met veel in het leven: het begin was het moeilijkst, pas na een 200 treden kon men even uitblazen en de hartslag laten dalen bij een stop op de eerste zolderverdieping. We zagen een oude kraan met tredmolen, en een eenvoudige oplossing om zich te beschermen tegen het vallen van de gewichten van het beiaarduurwerk in geval een kabel zou breken: een bak met oude dakpannen was onder de gewichten geplaatst, het breken van de pannen zou de energie van het vallen opnemen en verhinderen dat de gewichten door de houten vloer konden vallen.
Dan steeds hogerop, naar de volgende zolderkamers tot bij de beiaardkamer met de klokken en aandrijfmechaniek. Na een kamer met audiovisuele impressies dan de kers op de taart: nog niet zo lang geleden was bovenop de toren een “skywalk” platform aangelegd, vanwaar een prachtig uitzicht, niet direct op de buurt rond de toren, maar vooral in de verte. Mechelen ligt ongeveer midden op de lijn Antwerpen – Brussel, en inderdaad, je kon de torens van Antwerpen zien, en de bollen van het atomiom in Brussel.

Ondertussen wandelden de ‘niet-klimmers’ rond en bekeken de Sint-Janskerk met Klapgat; de refugie van de abdij van Sint-Truiden en van Tongerlo; het Klein en Groot Begijnhof; de Melaan; de Haverwerf.

Aan de kathedraal werden de ondertussen neergedaalde klimmers opgepikt en was het hoog tijd om de inspanningen door te spoelen op een terrasje op de grote markt.

De terugtocht naar het station door de winkelstraten verliep zonder vermeldenswaardige feiten, de trein huiswaarts reed zowaar ook zonder problemen (zijn we niet gewoon op onze stadsverkenningen), en zoals het heet “moe maar tevreden” kwamen we terug thuis aan.
Dank aan de werkploeg voor deze mooie uitstap.
Bea

Zoals elk jaar hadden we nu op 19 november afspraak met de quizliefhebbers van onze stad. Weliswaar was de concurrentie met andere organisatoren dit jaar zéér groot!
Ook de “Slimste straat” viel samen.
Ondanks deze handicap waren er toch een twintigtal ploegen opgekomen voor onze jaarlijkse quiz “Algemene Kennis”.
De Calfac van het college liep vanaf 20h goed vol .
Aan de ontvangsttafel controleerden Riet en Patrick de inschrijvingen, zodat we met een 100-tal deelnemers een kwartier later met de quiz konden beginnen.
In golven van vijf vragen werd de algemene kennis van de ploegen op de proef gesteld.
Een wervelende show van beelden en muziek ondersteunden of vermoeilijkten juist de vraagstelling.
Na elke vragenronde volgde dan ook de juiste oplossing van de voorgaande reeks.
Op geregelde tijdstippen werd ook een tussenstand door Kristof(Wymie) en Yves geprojecteerd.
Dit ontlokte zichtbaar blijdschap of ontgoocheling bij de deelnemers.
Tussendoor liepen er ook een aantal 10-keuze proeven om de kansen van alle ploegen zo veilig mogelijk te houden.

De quizleiding met David, Agnes, Evy en Lucie hielden er een flinke vaart in.
Ook de ploeg van de bar en de toog hadden het voor de start van de quiz en tijdens de pauze bijzonder druk om iedereen van spijs en drank te voorzien.

Na de pauze kwam er meer afscheiding tussen de ploegen en rond 11,30h mochten we de ploeg “Requiem For A Team” als winnaar aan de prijzentafel vragen.
De ploeg “De Kadavers” konden, zoals vorige jaren de drankprijs in ontvangst nemen.
De complete uitslag zal op de website geplaatst worden

Na nog wat napraten liep stilaan de zaal leeg en kon de werkploeg de zaal nog wat opruimen en ook huiswaarts keren.
Het was weer eens goed geweest!
Volgend jaar zien we elkaar terug op 24 november 2012 op dezelfde plaats.

Ook nog een welgemeende dank aan :
Martine, Ann, Cathy, Filip, Geert, Michiel, Richard (zaal)
Bea, Katrien, Dré, Lode, (toog)
DDV